Άτιτλο 11
από εδώ και πέρα
θα χρεώσω κάθε μου γκάφα
στην άνοιξη
θα ρίξω το φταίξιμο για
όλα τα αδικαιολόγητα χαμόγελά μου
στη μυρωδιά των λουλουδιών
στον τρόπο που ο αέρας σκορπά
τα πέταλά τους γύρω μου
σχηματίζοντας μια πισίνα από χρώμα
την οποία θα κατηγορώ
κάθε φορά που θα με πιάνεις
να ξεχνιέμαι μέσα στα μάτια σου
δεν θα φταίξω ποτέ ξανά
όταν θα αφήνω τα μαλλιά σου
να αγγίζουν το πρόσωπό μου
όταν θα περνάς δίπλα μου
θα το κάνω επειδή θα θέλω
να μυρίσω την άνοιξη μέσα τους
θα κατηγορώ αλύπητα
την εποχή αυτή
κάθε φορά που απολαμβάνω
το κορμί σου
θα υποστηρίζω πως δεν ήθελα
να φύγω ποτέ μακριά του
όχι πριν να σταματήσει
να πέφτει πάνω του
το φως του ανοιξιάτικου ηλίου
δεν φταίω εγώ.